தந்திதோ ஏழைக்காய் நின் ஜீவனெ
பாவியாம் என் பாவமெல்லாம்
போக்கி அன்பில் வீண்டு கொள்வான்தான் இறங்ஙியோ
எனிக்கு ரட்ஷ லெபிக்குமெந்து நினச்சதில்ல ஞான்
அரும சுதனாய் அணச்சு கொள்வான் கரளலிஞ்ஞிவோ
- அன்பிதோ
மரண தூதன் அறியவான் என் அருகில் நிந்நதும்
கரயந்நதும் கண்டு வீண்ட அரும நாதனெ
- அன்பிதோ
வரவினாய் காத்திருந்தென் கண்ணு மங்ஙந்நே
சங்கடங்களெல்லாம் நீங்கி வாழுமே
- அன்பிதோ